Vrije week

Dinsdag introductie? Was dat maar waar. Mijn papieren moesten worden vertaald omdat ze anders niet voldoende bewijs hadden dat ik een geregistreerd verpleegkundige ben. Het is een beetje jammer dat het vertaalbureau hiervoor in Accra zit, zo'n 12 uur van ons af. Wanneer het met de post gaat weet je ook niet of het wel aan zal komen. Hoe gaan we dit oplossen? Na een zoektocht op internet kwam ik een website tegen waarop je het diploma in het Engels kan downloaden. Zou het nu dan wel goed zijn? We wachten maar rustig af. Om toch wat nuttigs te doen, zijn we naar moeders school toe gegaan. Vlakbij het dorpje waar ook het weeshuis staat. Een islamitische school. Er lagen buiten allemaal stenen op de vloer in de vorm van een Jeu de boules baan. Ik was er dan ook echt van overtuigd dat ze hier tijdens de pauze speelden. Later bleek dat het een moskee voor moest stellen. Weer wat geleerd. Onderweg naar huis zette Fever het op krijsen. En hoe krijg je haar stil? Gewoon borstvoeding geven. Kun je geen stoel vinden? Dan ga je gewoon op her muurtje van het benzinestation zitten.
Woensdag werden we al vroeg gebeld dat ze in het ziekenhuis een papier kwijt waren geraakt. Maar weer naar t ziekenhuis om dit papier aan te leveren. Mevrouw van de administratie had meteen de papieren in orde gemaakt, wat betekende dat alles nu eindelijk door de keuring heen was. Nog even langs een mannetje om te vragen wanneer ik nou eindelijk kon beginnen en wat de eisen zijn voor het uniform. Witte of zwarte schoenen met een jurk. Een jurk is niet noodzakelijk, maar omdat m'n moeder me wel terug ziet komen in Ghana heeft ze voorgesteld om deze maar wel te laten maken. Via de markt terug om de jurk te laten maken en schoenen aan de haak te slaan. Witte all stars in mijn maat, voor 15 cedi. Nog kunnen onderhandelen tot 10 cedi wat omgerekend ongeveer €2,50 is. Probeer dat in Nederland maar eens.
Donderdagnacht lieten zowel m'n maag als darmen weten dat ze het niet eens waren met het Ghanese voedsel. (Mama ik zal je kookkunsten thuis weer waarderen!) Maar rustig aan vandaag dan komt dat ook wel weer goed. Gewoon naar buiten toe om te kijken wat er allemaal gebeurd. Tegenover ons zijn ze bezig om een huis te bouwen. T is dat ze de arbo hier in niet kennen, maar anders.. Mannetjes die onder de hete zon met pikhouwelen (op blote voeten!) de grond wegslaan om vervolgens cement erin te gooien. Gevoelstemperatuur van 40 graden. Als dit bij ons thuis zou zijn, hadden we ze allang een ijsje of iets anders koud aan geboden. Hier niet. Ze hadden een pijpleiding geraakt tijdens het weghalen van t zand. En geloof het of niet, maar diezelfde middag werd dit nog gemaakt.
Vrijdag was het Independence Day. Een belangrijke dag voor de Ghanezen omdat hun onafhankelijkheid op deze dag gevierd wordt. Lucky had een bijeenkomst in het stadion. Rejoice en Mambo bleven thuis vandaag. Omdat iedereen vrij was, kwamen de kindjes van de buurt spelen. Met of zonder kleren. Het maakt allemaal niet uit. Als ze moeten plassen laten ze het zonder enige schaamte lopen. De zon is toch warm genoeg dat je hier binnen een paar minuten al niks meer van ziet. Baby poepte op het matras, geen probleem. Keer het matras maar gewoon om dan zie je het niet meer. En wat je niet ziet, is er niet toch? Het weekend is er tijd om dingen te doen met t gezin. Zo ging ik zaterdag met moeder en mambo naar het centrum. Mijn jurk zou namelijk klaar zijn. Eenmaal daar was ie nog niet klaar. Over vier uur. Moeder had nog in het hoofd dat ze een ander kapsel wou. Eerst naar de ene kapper om het haar te laten wassen om vervolgens naar een andere kapper te gaan die er vlechtjes in kon maken. Met wat nephaar erbij, werd het coupe tentakels. En inderdaad, t lijken ook echt tentakels. Om ervoor te zorgen dat de vlechtjes er niet uit zouden gaan, werd het einde met een kaars dichtgebrand. Het is een wonder dat t hele kapsel niet in brand is gevlogen. Toen dit project gereed was, konden we naar t volgende. De nagels moesten worden gedaan. Van zowel handen als voeten. Net toen de handen in de lak zaten, begon de baby te huilen. Moeder had geen handen vrij om t kindje de borst te geven. Of ik de borst even uit de bh zou willen halen om aan t kind te geven. Ik ben tenslotte een dochter dus dat mag best. Zo gezegd zo gedaan. De man tegenover ons had volgens mij de dag van z'n leven haha. Nog even met een scheermesjes de wenkbrauwen bijwerken en moeder kan er weer even tegenaan. Goed en wel thuis, bedacht moeder dat ze vandaag naar een namegiving van een baby moest. Dan die kant maar op, geen probleem. Terug zijn we nog via twee zussen gegaan. Daarna op naar huis. T is wel mooi geweest.
Zondag samen met lucky naar het zwembad. T is zo gek dat ze hier niet leren zwemmen. Lucky kan bijvoorbeeld ook niet zwemmen. Ze weet wel hoe ze t hoofd boven water kan houden in een zwemband, maar zodra die buiten bereik is verzuipt ze. Dan maar oefenen, vaak genoeg gaan zwemmen dan leert ze het wel. Totaal niet erg om mee te moeten. Ouders kunnen namelijk ook niet zwemmen.
Vandaag eindelijk beginnen in het ziekenhuis. Ik ben benieuwd!