Begrafenis en meer
Blijf op de hoogte en volg Jessie
20 April 2015 | Ghana, Tamale
Alweer een nieuwe week is aangebroken. Gladis, moeder jaar zusje, sliep bij ons omdat moeder zelf naar het dorpje toe zou. Ze had een examen dus werd eerst weggebracht op de motor. Omdat de universiteit best ver weg is, was m'n buurjongen laat terug. Ik kwam dus war later op de afdeling maar dat was geen straf, zo kwam ik namelijk mooi onder het schoonmaken uit. Het werken vloog weer voorbij. Na de tijd ging ik nog met Mabel haar auto ophalen. Zij bracht me thuis. Toen ik thuis kwam was moeder al naar Wulugu, het dorpje waar zij vandaan komt, toe gegaan. De jongste was met haar mee gegaan.
Dinsdag had ik besloten om voor een late dienst naar het ziekenhuis te gaan. Dat maakte dat ik in de ochtend alleen thuis was. Nou, heerlijk! Het matras buiten gegooid en lekker mensen gekeken die voorbij kwamen fietsen of lopen. Gladis zou rond 13:00uur thuis zijn, zodat ik op tijd naar t werk kon gaan. Ze kwam alleen niet opdagen. Iemand die in t ziekenhuis werkt en vlakbij woont had toevallig ook late dienst, die heb ik dus maar opgetrommeld. Op t werk werd er een jongetje van 8 jaar binnen gebracht, hij was buiten aan het rennen en was daarbij tegen een tafel op gelopen. Die tafel was op nekhoogte voor hem. Onder z'n sleutelbeen zat allemaal vocht. Maar gauw aan t zuurstof en hopen dat hij t overleeft.
Woensdagochtend moest ik eerst met de kinderen mee naar school om hun rapporten op te gaan halen. Ze krijgen morgen namelijk 3 weken vakantie. Omdat moeder niet thuis was, ben ik met de kindjes mee gegaan. Hartstikke leuk. Toen ik in het ziekenhuis kwam hoorde ik al snel dat het kindje van gisteren was overleden. Ze waren bezig met de operatie toen hij overleed. Verder bleef het gelukkig rustig. Ik denk dat ik morgen niet naar t ziekenhuis toe ga omdat we rond 12 uur naar Wulugu toe zullen. Dan is het de moeite ook bijna niet waard.
Donderdag lekker uitgeslapen en alles op m'n gemak gedaan. De kinderen waren om 11 uur al thuis dus dat betekende dat we mooi op tijd naar Wulugu toe zouden kunnen. We zouden met de oud buurvrouw meereizen. Toen we daar echter aankwamen bleek zij al vertrokken. De taxi gebeld om ons in de stad af te laten zetten maar die kwam ook niet opdagen. Buurman zou met ons mee, dus lopend naar de straatkant en vanaf daar een taxi nemen. Laat in de avond kwamen we aan. Iedereen van de familie wilde zich voorstellen dus ik had het druk. Nog een drankje met alle zussen gedaan en vervolgens heerlijk geslapen.
Vrijdag rond 9 uur zou de ceremonie beginnen. Ze waren rond die tijd echter nog bezig met de muziekinstalatie. De dienst was bijzonder alleen werd bijna alles in hun lokale taaltje besproken. Rond 12 uur was t afgelopen en konden we met zijn allen gaan eten. Ik had wat mensen opgetrommeld die ook terug naar Tamale zouden. We zijn aan de kant van de weg gaan zitten en hadden al vrij snel een luxe, lege trotro te pakken. Mooi snel waren we in Tamale.
Het weekend heb ik doorgebracht in het ziekenhuis. Een aantal mensen overleden onnodig wat het even frustrerend maakte. We hadden namelijk zuurstof nodig voor een aantal patiënten maar dat was niet beschikbaar. Zij overleden dus. Dit was alweer mijn laatste weekend in Tamale. Volgende week zaterdag vertrek ik vroeg naar Accra toe en zondag zit ik al in het vliegtuig naar huis. Wat is de tijd ontzettend snel gegaan en ik kan nu al zeggen dat ik ontzettend genoten heb. Dit zal nog niet mijn laatste keer in Ghana zijn.
Dinsdag had ik besloten om voor een late dienst naar het ziekenhuis te gaan. Dat maakte dat ik in de ochtend alleen thuis was. Nou, heerlijk! Het matras buiten gegooid en lekker mensen gekeken die voorbij kwamen fietsen of lopen. Gladis zou rond 13:00uur thuis zijn, zodat ik op tijd naar t werk kon gaan. Ze kwam alleen niet opdagen. Iemand die in t ziekenhuis werkt en vlakbij woont had toevallig ook late dienst, die heb ik dus maar opgetrommeld. Op t werk werd er een jongetje van 8 jaar binnen gebracht, hij was buiten aan het rennen en was daarbij tegen een tafel op gelopen. Die tafel was op nekhoogte voor hem. Onder z'n sleutelbeen zat allemaal vocht. Maar gauw aan t zuurstof en hopen dat hij t overleeft.
Woensdagochtend moest ik eerst met de kinderen mee naar school om hun rapporten op te gaan halen. Ze krijgen morgen namelijk 3 weken vakantie. Omdat moeder niet thuis was, ben ik met de kindjes mee gegaan. Hartstikke leuk. Toen ik in het ziekenhuis kwam hoorde ik al snel dat het kindje van gisteren was overleden. Ze waren bezig met de operatie toen hij overleed. Verder bleef het gelukkig rustig. Ik denk dat ik morgen niet naar t ziekenhuis toe ga omdat we rond 12 uur naar Wulugu toe zullen. Dan is het de moeite ook bijna niet waard.
Donderdag lekker uitgeslapen en alles op m'n gemak gedaan. De kinderen waren om 11 uur al thuis dus dat betekende dat we mooi op tijd naar Wulugu toe zouden kunnen. We zouden met de oud buurvrouw meereizen. Toen we daar echter aankwamen bleek zij al vertrokken. De taxi gebeld om ons in de stad af te laten zetten maar die kwam ook niet opdagen. Buurman zou met ons mee, dus lopend naar de straatkant en vanaf daar een taxi nemen. Laat in de avond kwamen we aan. Iedereen van de familie wilde zich voorstellen dus ik had het druk. Nog een drankje met alle zussen gedaan en vervolgens heerlijk geslapen.
Vrijdag rond 9 uur zou de ceremonie beginnen. Ze waren rond die tijd echter nog bezig met de muziekinstalatie. De dienst was bijzonder alleen werd bijna alles in hun lokale taaltje besproken. Rond 12 uur was t afgelopen en konden we met zijn allen gaan eten. Ik had wat mensen opgetrommeld die ook terug naar Tamale zouden. We zijn aan de kant van de weg gaan zitten en hadden al vrij snel een luxe, lege trotro te pakken. Mooi snel waren we in Tamale.
Het weekend heb ik doorgebracht in het ziekenhuis. Een aantal mensen overleden onnodig wat het even frustrerend maakte. We hadden namelijk zuurstof nodig voor een aantal patiënten maar dat was niet beschikbaar. Zij overleden dus. Dit was alweer mijn laatste weekend in Tamale. Volgende week zaterdag vertrek ik vroeg naar Accra toe en zondag zit ik al in het vliegtuig naar huis. Wat is de tijd ontzettend snel gegaan en ik kan nu al zeggen dat ik ontzettend genoten heb. Dit zal nog niet mijn laatste keer in Ghana zijn.
-
20 April 2015 - 09:49
Helene:
Lieve Jessie,
Inderdaad al weer een week voorbij.....We wensen je heel veel sterkte deze laatste dagen
want het afscheid nemen zal niet meevallen! Je hebt veel mee gemaakt en lang niet alles
staat op papier.
Wij zijn in ieder geval blij als we je weer in onze armen kunnen sluiten en kijken uit naar
volgende week.
Liefs Mama -
20 April 2015 - 10:06
Esther:
Wat een verhalen weer jes! Kan me heel goed voorstellen hoe frustrerend het is als er onnodig mensen overlijden doordat de middelen die je nodig hebt op of weg zijn... Gelukkig heb je ook heel veel mooie dingen meegemaakt daar! Geniet nog heel erg van je laatste week lieve jes en als je weer thuis bent spreek ik je snel om al je verhalen in het echt te horen!!
Liefs
Esther -
20 April 2015 - 11:04
Willy:
Weer een hele belevenis daar in ghana.Ik zal weer blij zijn als je weer op Oostrums grondgebied staat.Geniet nog maar even een weekje want het vliegtuig is al onderweg.Nog veel plezier en tot maandag.
Gr willy -
20 April 2015 - 14:14
Annemieke:
Goede reis terug Jessie! -
21 April 2015 - 06:56
Inge:
Hey lieve Jessie!
Wat gaat de tijd toch snel, voor jou jammer dat je alweer terug moet en afscheid moet nemen daar!! Geniet van de laatste dagen daar, onvoorstelbaar wat je daar allemaal meemaakt! Wat hebben wij het hier dan goed! Dat mogen we hier in Nederland wel eens beter bij stilstaan!
Nou topper, ik Kijk er naar uit om je mooie verhalen weer te horen!!!
Tot gauw, veel liefs Inge!!! -
21 April 2015 - 14:40
Angelie:
Hoi Jessie,
Wat een belevenissen!
Goede terug reis en hopelijk tot snel,
heel veel groetjes, Hélène Frans en Angelie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
